31 marca 2023
Kurs €uro: 4.6755 zł
Naciskasz przycisk, uruchamiasz migawkę… Jest! „Miesiąc fotografii”, największe w Europie fotograficzne biennale, które w listopadzie, co dwa parzyste lata, przyciąga do Paryża półmilionową publiczność z całego świata, zmieniając Miasto Świateł w stolicę najpopularniejszego medium.
Fotografowanie jest równie powszechne jak seks i taniec – pisała 30 lat temu Susan Sontag, kiedy nad Sekwaną otwierano pierwszą edycję Mois de la Photo. Dziś to już epidemia, rytuał społeczny. Umiędzynarodawia się, demokratyzuje, otwiera na nowe technologie. Fotografia trafiła do muzeów, galerii, instytutów kultury. Wypracowała odrębny język, stała się nową sztuką z własnym rynkiem, kolekcjonerami, spekulantami. Obecna 18. edycja listopadowej imprezy koncentruje się na trzech tematach: „Fotografia śródziemnomorska”, „W sercu intymności”, „Sławni amatorzy i anonimy”. Na kilkudziesięciu wystawach rozrzuconych po całym Paryżu prezentowane są fotografie należące do najróżniejszych nurtów stylistycznych, od klasyki po współczesną awangardę. Organizowane są też targi Paris Fhoto.
Fotografia to ślad emocji. Rejestracja ulotnej chwili, co zaistniała między światłem i cieniem. Czasem bulwersuje przemocą, czasem urzeka nostalgią i pięknem. Za centralną figurę tegorocznych pokazów uchodzi Garry Winogrand. W muzeum Jeu de Paume jego retrospektywa czarno-białych fotografii jest zapisem życia amerykańskiej ulicy ubiegłego wieku, taki american dream na jawie. Prawdziwsze sny rejestruje polska fotografka Halina Marduła. – Trzeba znaleźć dla nich formę, ubrać w szaty znaków, które dadzą się odczytać. Dokonać swoistego ucieleśnienia. W procesie tym przekształcałam to, „co niewidoczne, w to, co widoczne”. Poszukiwałam symboli dla indywidualnych znaczeń…
Tak ją pochłonęła nocna praca nad snami, że zaspała na paryską imprezę. Jest w drodze. Ale jej spotkanie z Morfeuszem można obejrzeć w Paryskim nie-co-dzienniku: „Droga z krukiem”, „Słoń na schodach”, „Kosmiczny autoportret”…
