Ambasada RP w Paryżu mieści się w Pałacu Monako od 1936 r., kiedy to pałac został nabyty w zamian za poprzednią siedzibę polskiej Ambasady, mieszczącej się przy Quai de Tokyo, a więc na terenie przeznaczonym pod Wystawę Światową w 1937 r. Podczas drugiej wojny światowej w budynku mieścił się niemiecki dom kultury, dzięki czemu nie uległ on zniszczeniu. Po wojnie Pałac Monako wrócił w polskie ręce, ponownie stając się Ambasadą i rezydencją Ambasadora RP we Francji.
Pałac Monako, dzieło architekta Aleksandra Teodora Brongniarta, jest uznawany za jeden z piękniejszych i okazalszych w Paryżu. Jego budowę zleciła Maria Katarzyna de Brignole, po mężu księżna Monako, która jednak nie cieszyła się nim zbyt długo – opuściła go wraz z wybuchem Rewolucji Francuskiej. Pałac skonfiskowano, a w kolejnych latach wynajmowano m.in. ambasadorom, aż właścicielem budynku został marszałek Louis Davout, wybitny dowódca napoleoński. W tym okresie neoklasycznym, niemal surowym wnętrzom nadano luksusowy i bogato zdobiony wystrój, co przełożyło się tak na wysokie dochody z najmu jak i wysokie urodzenie kolejnych lokatorów – arystokratów i dyplomatów. W okresie restauracji i monarchii lipcowej Pałac Monako stał się jednym z najwyśmienitszych ośrodków życia towarzyskiego w Paryżu. Wraz z nowym właścicielem, którym w 1838 został William Williams Hope, nastały dalsze zmiany i gruntowna przebudowa pałacu w stylu renesansowym, w wyniku czego o Pałacu Monako mówiono „mały Wersal”. W 1855 r. pałac przeszedł na własność barona Seillière, kolekcjonera sztuki, a następnie jego córki, aż w 1909 r. nabył go marszand Jacques Seligmann, dzięki czemu do wnętrz powróciły niektóre elementy oryginalnego wystroju.
Plan: https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=1OT6kjHWEHm3LhkMcCMyv6lvvj3o&ll=48.859426404003074,2.3155116552253503&z=19