Temat: Przeprowadzić się na południe Francji-jak to zrobić??

Dzień Dobry

Polacy mieszkający we Francji, proszę Was o rady
Czy znając język francuski na poziomie B2, warto zaryzykować, zostawić pracę urzędniczki w małym powiecie, zabrać rodzinę i rozpocząć życie na południu France, spełniając marzenie i myśląc o lepszej przyszłości dla dzieci? (chmm... i trochę o sobie też
Czy mam szansę na pracę, sprzątaczki, opiekunki, obojętnie jaką? Wiem, że wykształcenie zdobyte w Pl nie ma znaczenia, wolę sprzątać i mieć na przeżycie niż pracować za biurkiem, i na przeżycie pożyczać od rodziców(w wieku 39 lat, jestem wykształcona), tutaj nie da rady związać końca z końcem nawet jak oboje pracujemy i jesteśmy wykształceni niestety.
Taki jest nasz kraj, moja ukochana Polska, do której po kilku latach spędzonych za granicą wróciłam, skończyłam studia, ledwo zdobyłam pracę i pracuję i zarabiam 1500 zł. netto (powinnam być szczęśliwa, że w ogóle mam pracę) a na moje miejsce jest co najmniej 200 chętnych młodych, wykształconych osób. Chcę się stąd wydostać!
Polakom mieszkającym za granicą łatwo jest kochać tą naszą Polskę, gorzej z tymi, którzy tutaj żyją, pracują i zmagają się codziennością. naprawdę.teraz TO wiem.
Kaśka

Witam
Moim zdaniem nigdy nie jest za pozno na realizacje wlasnych marzen Uwazam ze warto zaryzykowac, duzym atutem jest to ze znasz jezyk.
Prosto nie bedzie, latwo tez nie ale nie ma rzeczy nie do zrobienia sa trudne do wykonania poczytaj troche na forum to bedziesz wiedziala od czego zaczac planowanie - najlepiej od poszukania pracy, wynajecia mieszkania i sciagniecia rodziny...(jezeli chodz o poludnie Francji ceny np wynajmu mieszkan sa duzo drozsze niz np na polnocy) mozesz starac sie tez o mieszkanie socjalne ale czas oczekiwania jest zalezny od regionu srednio18-30 miesiecy akurat te informacje sa dosc dokladnie opisane przez Parabole w Niezbedniku Polaka we Francji z 2012 roku, jest tam tez o szkolnictwie, pomocy mieszkanowej, dodatkach na dzieci itp.
Zycze powodzenia

Spelnianie marzen to jedno a rodzina to drugie... Co na to maz i dzieci? Wazne jest by decyzja byla podjeta jednoglosnie, to jednak oderwanie od znanej rzeczywistosci, mimo ze niezapewniajacej poczucia bezpieczenstwa.
Jesli zdecydujecie sie na ten krok, to tak, jak radzi Maya - zapoznajcie sie z mozliwosciami, trudnosciami, udogodnieniami. Mysle, ze najpierw powinniscie przybyc tu sami, by przygotowac grunt: mieszkanie, praca, szkola dla dzieci. To naprawde wyzwanie i ogromna proba dla rodziny.
Jesli nie dacie sie poczatkowym trudnosciom (moga byc spore i trwac nawet kilka lat, przy najgorszym scenariuszu), to macie szanse na lepsze materialnie zycie ale czy na pewno sie tu odnajdziecie? To zawsze jest bardzo indywidualna sprawa.
Pozdrawiam i zycze powodzenia

Uff! Jakaż jest siła legendy...
Jako sprzątaczka na południu Francji (jeśli będziesz miała cały etat a musisz wiedzieć, że przedsiębiorstwa nie zatrudniają sprzątaczek) będziesz zarabiała SMIC (około 1100 euro na miesiąc)
Jeśli masz więcej niż jedno dziecko, będziesz dostawała zasiek rodzinny.. będziesz dostawała również zasiłek mieszkaniowy
Niestety, nie wystarczy ci to na związanie końca z końcem...
Przykro mi!

Szkoła akurat, to najmniejszy problem - można nie mieć mieszkania a umieścić dzieci w szkole czy przedszkolu - tak ta Francja jest urządzona...
Z mieszkaniem, gorzej niż z pracą...
A dla kogoś, kto chce być sprzątaczką, na południu Francji - widzę to tragicznie!

Napisał sclavus

Uff! Jakaż jest siła legendy...
Jako sprzątaczka na południu Francji (jeśli będziesz miała cały etat a musisz wiedzieć, że przedsiębiorstwa nie zatrudniają sprzątaczek) będziesz zarabiała SMIC (około 1100 euro na miesiąc)
Jeśli masz więcej niż jedno dziecko, będziesz dostawała zasiek rodzinny.. będziesz dostawała również zasiłek mieszkaniowy
Niestety, nie wystarczy ci to na związanie końca z końcem...
Przykro mi!

Sclavus ma racje, we Francji ogolnie malo sie zarabia. Ludzie, mysle, ze skoro to Europa Zachodnia to zarobki sa wielokrotnie wyzsze niz w Polsce. Owszem w Anglii, Niemczech, Holondii, ale nie we Francji. Zazwyczaj zarabia sie okolo 1200 euros, malo kto przekracza 2000 euros , jesli juz : to kadry. Z kolei poludnie Francji jest bardziej praktyczne, przyjazne do zycia niz region paryski.

masz prace i z tego co piszesz - mąż też . Tutaj wpadniesz w nieznany, obcy dla etrangerów świat, ciągnąc za sobą w dodatku dzieci. Z aspiracjami na sprzątaczke o wysokich zarobkach możesz zapomnieć. Pozostaje jeszcze kwestia ,co w tym czasie będzie robił twój mąż ? Jeśli ma konkretny ,poszukiwany zawód we Francji i porusza się choć trochę w języku to istnieje jeszcze szansa a tak.....Nie wiem ile lat mają twoje dzieci - musisz wiedzieć , że dla nich to będzie jeszcze wieksza trauma niż dla ciebie. Moja propozycja dla was jest taka. W celu poprawienia kondycji finansowej rodziny warto pomyśleć na początek o pracach sezonowych czyli - szybki wypad z mężem na winobranie . Za tydzień -10 dni pracy możecie zarobić po tysiąc euro na głowe. Zbiór jabłek - 2 miesiące -około 1300 euro za jeden miesiąc na osobe. Dziecmi może w tym czasie zająć się np.tesciowa No i najważniejsza rzecz.....wracasz i....jesteś u siebie ! Masz pod nosem przyjaciół , rodzine ,znajomych .Może jest biedniej i trapi cie niepewność o jutro ale....jesteś u siebie

chmmm, cały czas czytam Wasze odpowiedzi-sugestie-rady i czekam na więcej!Za wszystkie dziękuję
Wszyscy moi znajomi i większość rodziny mieszka w UK lub w Niemczech, więc nie mam ich "u siebie", na południu byłam na zbiorach kilka razy, poza tym 6 lat mieszkałam w Brukseli, w ciężkich czasach, kiedy Polacy pracowali praktycznie na czarno. Nie jestem naiwna ani zupełnie zielona, jeżeli chodzi o życie na emigracji. Po prostu nie chcę żyć w kraju, w którym w miarę dobrze wykształcona osoba (skończyłam administrację na Uniwersytecie Śląskim, oraz B2 z francuskiego w Bru) zarabia 1500 zł., może nie jestem przedsiębiorcza, żadna ze mnie bizneswomen, ale czy wszyscy musimy pędzić w wyścigu szczurów?Ja nie chcę. chcę pracować i zarabiać tak, żeby było mnie stać na życie codzienne, kino czy teatr raz na 2 miesiące, dodatkowe lekcje dla dzieci, jeden jest świetny w tenisie ziemnym, drugi najlepszy w klasie z j. ang., nie chcę po 2 tygodniach od wypłaty prosić rodziców o kasę. Mieszkam w małym miasteczku, i jeżeli się stąd wyprowadzać to na całego!
Jest jeszcze kwestia tenisa u młodszego syna, tutaj ten sport pochłania pensję plus to co dadzą nam rodzice z przeznaczeniem na ten cel, powoli nie starcza, wiem, że we Fr jest zupełnie inny system kształcenia w tej dziedzinie, przede wszystkim mniej kosztowny, więc jakby to było naszym głównym celem. Mój partner uczy w-f w gimnazjum z pensją około 2tys. zł., Was to nie śmieszy???
A jeżeli chodzi o ambicje, dawno już ich nie mam, od dwóch lat na zaoszczędzonym urlopie jeżdżę do Niemiec za moją mamę opiekować się babcią (zarobek lepszy niż na sezonówce we Fr) więc dzięki moim ambicjom w zasadzie nic nie osiągnęłam, no nie tak zupełnie nic, mam przecież pracę w Polsce, i to nie byle jaką.
Eh, dziękuję, pozdrawiam i czekam na więcej postów, są bardzo przydatne
Kaśka

hm... macie we dwoje około 3,5 tys na miesiąc i po 2 tyg musisz prosić mame o pieniądze? Troche szybko wam to idzie rzeczywiście.. My zanim tu przyjechaliśmy mielismy do dyspozycji budżet 1500 zl na cała rodzinę więc decyzja o opuszczeniu grajdołu zwanego Polską była zrozumiała i nieunikniona. Druga sprawa - pierwsze słysze żeby za opieke u Niemca płacili więcej za miesiąc niż tu za normalną prace. A znam wiele kobiet jezdzących do Fatherlandu w charakterze opiekunek byłych żon esesmanów Sam mieszkałem w Niemczech jakies 1,5 roku zanim uciekłem stamtąd z mocnym postanowieniem ,że moja noga nigdy więcej tam nie postanie. Chyba że ktoś ma skłonności sado-masochistyczne i lubi jak ktoś uważa go za ,,gorszy gatunek" to co innego...Ja w każdym razie nigdy nie opuściłbym Polski kosztem wyjazdu do Niemca.No i druga sprawa - jeśli szukasz miejsca dla siebie aby jakos godnie żyć to radze nie zaczynać od regionów z ,,górnej półki" gdzie życie jest dużo droższe niż gdzie indziej...I skala emigracji a co za tym idzie - brak pracy - dają się mocno we znaki tamtejszym lokalnym władzom . Tym bardziej , że mężowi z jego zawodem i bez języka będzie cholernie ciężko znaleźć tu prace. Bardzo mały popyt na nauczycieli wf -u ... Radze przed wyjazdem szybko się przebranżowić ! Pytasz , czy nie smieszy nas pensja wuefisty za 2 tys na miesiąc? A co powiesz na to , że moja ciocia w wieku lat 70 z rentą ,które dało jej nasze kochane Panstwo 700 zl na miesiąc po 20 latach pracy musiała stać pod cmentarzem sprzedając znicze za 30 zl za cały boży dzień ?! Mróz , deszcz , słońce - bez różnicy . I niestety któregoś ranka jej organizm był tak wycieńczony , że po prostu się nie obudziła.... Widzisz ..... nie masz tak tragicznie jak ci się zdaje....70 % ludzi w Polsce ma dużo gorzej niż wy.. I jeszcze masz mamę na którą możesz liczyć ! Ja nie mam ....

anonimus2013---- czy Ty sie czasem lekko nie zagalopowujesz?
rady radami ale wiele osob pracowalo za granica Polski i nie wszyscy na nich patrzyli z gory (raczej z szacunkiem), a sformulowanie "opieke nad staruchami" i "w charakterze opiekunek byłych żon esesmanów" jest co najmniej nie na miejscu. Uogolnianie jest wygodne dla osob majacych niskie poczucie wartosci. Nie wiesz do kogo piszesz i kogo w ten sposob mozesz obrazic. Ja tam osobiscie nie zyczylabym sobie zeby ktos okreslal przykladowo moich rodzicow staruchami tylko dlatego ze osiagneli pewien wiek i nie ze wszystkim sa w stanie sobie poradzic.
A tak ogolnie to sadze ze jezeli ktos chce wyjechac z Polski to moze to zrobic - kazdy decyzje podejmuje sam jako dorosly czlowiek. My wszyscy tez tu jestesmy - kazdy mial jakis powod zeby sie osiedlic akurat tutaj. Francja nie oglosila komunikatu o zamknieciu granic dla obcokrajowcow - wiec teoretycznie moze przyjechac kazdy. Wiecej optymizmu i sympatii wszystkim bym zyczyla