o-per-k

Kiedy czytam moje zapiski sprzed paru miesiecy to, az mi trudno uwierzyc jak beztrosko sobie zylam (oczywiscie dotychczas nie bylam tego swiadoma !). Pod opieka rodzicow nie musialam martwic sie o nic. No moze prawie o nic, bo przeciez troski i rozterki sercowe doprowadzaly mnie przynajmniej raz w tygdoniu do lez i z tym musialam sobie radzic sama . Coz to jednak byly za problemy... ?

Z nudow, z braku pomyslu na siebie, z checi szalenstwa, pokazania innym,ze ja chce ZYYYYYYYYYYYYYC, postanowilam wyjechac do Francji. Matura juz byla prawie w kieszeni, trzeba bylo tylko znalezc tani sposob zamieszkania w tym wymarzonym kraju. No i znalazlam ! Od wrzesnia jestem au pair w Paryzu!

Pozegnania z Polska, znajomymi i rodzina byly krotkie. Rozdalam swoj skromny dobytek kolezankom (bo przeciez ja juz do Polski nie wroce), reszte spakowalam do duzego plecaka i wyruszylam szukac szczescia!
Tak zaczela sie moja przygoda... (cdn)