kundzia

Poraz pierwszy zetknelam sie z ta historia pare lat temu. Bedac w Polsce, kolezanka zaprosila mnie do teatru na spektakl „Kolacja dla glupca”. Premiera jednak odbyla sie jeszcze wczesniej bo w 1993 roku, w paryskim Théâtre de Varieté i od razu okazała się artystycznym i frekwencyjnym sukcesem. W ostatnia sobote mialam natomiast okazje zobaczyc film z 1998 roku pod tytulem „Kolacja dla palantow” nakrecony przez autora sztuki i oparty na tej samej fabule.

Akcja filmu toczy sie w szeregach ludzi zamoznych, ktorzy znudzeni zyciem wpadaja na dosc specyficzny pomysl rozrywki. Organizuja oni co tydzien kolacje. Kazdy z uczestnikow zobowiazany jest przyprowadzic ze soba goscia. Gosciem tym nie moze byc pierwsza lepsza osoba, gdyz jest specjalnie przewidziane kryterium. Otoz nalezy wykazac sie bardzo niskim poziomem inteligencji tak by pozostali, wtajemniczeni osobnicy mogli sobie pozartowac ze specjalnie zaproszonych gosci. Akcja nabiera rozpedu gdy jednym z „palantow” okazuje sie byc pan ksiegowy, czlowiek, ktoremu oprocz zapalkowego hobby, nie udaje sie w zyciu nic. Malo tego rujnuje tez zycie „swojego” zamoznego kolegi. Wszystko to odbywa sie w tak humorystycznej scenerii,ze uwierzcie mi, mozna boki zrywac patrzac do jakich glupoty jest zdolny pan ksiegowy.

Byc moze to nie jest film, ktory zmusza do jakies glebokiej refleksji, ale warto go zobaczyc chociazby po to by oderwac sie od codziennosci i moc poprostu smiac sie do bolu. Co ciekawe film ten pokazal,ze tak naprawde niewiele potrzeba by nakrecic cos naprwde dobrego. Wieksza czesc akcji dzieje sie w jednym pomieszczeniu,ktore o dziwo zostaje parktycznie pozbawione mebli! Rowniez scenariusz nie jest specjalnie wyszukany. Pierwszymi skrzypcami tak naprawde jest tutaj gra aktorska. Aktorzy wykazali sie naprawde dobrym kunsztem komicznym, a sam Jacques Villeret jest poprostu doskonaly w roli François Pignon.

Ponizej zamieszczam zwiastun filmu, niestety znalazlam tylko w jezyku francuskim .